همان 5 وات سیم . . . !

 

عباس را فرستادند امیدیه.

سه‌ شنبه شد و پنج‌ شنبه‌ اش عید قربان بود. (همان عید قربانی که عباس به حـج نرفت تا در دفاع از تنها انقلاب اسلامی به خدا برسد و همان روز در آسمان شهیــد شد).

عباس داشت با من حرف می زد. 45 دقیقه برای من درس اخلاق گفت: مواظب آقای خامنه‌ ای باش. این سید اولاد پیغمبر را تنهایش نگذار.

هر جا می رود، همراهش باش.

707 

را خودت بنشان روی سیت

(sit)

ببین آقای مطلق، پیامبران و امامان یک کابل داشتند خیلی ضخیم و هر وقت می خواستند با خدا رابطه برقرار می کردند؛

اما ما گناهکارها که نمی توانیم با خدا این‌ گونه باشیم.

حداکثر بتوانیم پنج وات وصل شویم...

این تلفن را نگاه کن.پنج وات است، ولی با کل دنیا می توان صحبت کرد.

سعی کن با همان پنج وات سیمت وصل شود.

نماز اول وقت را فراموش نکن، از دعـــا غافل نشو،

قـلـبـت وســـط دریـا باشد. ببین موج‌ هایی مثل بنی صدر و کارهای آنها را!

آنها مثل موج‌ هایی هستند که وقتی به صخره‌ها بخورند،کف می شوند.قلبـتـــــ وسط دریـــــا باشد که با هیـــچ چیـــزی نلــــرزد...

 

شهید همیشه زنده ست . . . !

یکی از دوستان ما در خلال کاوش شهدا، پیکر طیبه‌ای را در یکی از کوه‌های اطراف گیلان‌غرب، منطقه شیاکو و کوه‌های چرمیان پیدا کرده بود.

 

او خودش از اهالی اطراف گیلان‌غرب است و تعریف می‌کرد که من این پیکر مطهر شهید را داخل آمبولانس گذاشتم و چون دیر وقت بود، شب هنگام، ساعت تقریباً  دوازده شب به منزل رفتم و شب را سپری کردم.

پیکر شهید در آمبولانس بود و آمبولانس را جلوی خانه پارک کردم و به خانه رفتم؛ صبح که بیدار شدم، مادرم گفت: شما دیشب شهیدی را با خود آوردی؟

 گفتم: بله. گفت: پس چرا شهید را داخل خانه نیاوردی؟

گفتم: مگر چه شده؟

گفت: من دیشب خواب این شهیدرا دیدم که گفت: شما در جای گرم و نرم آرمیده‌اید و من در آمبولانس. آیا این رسم مهمان‌نوازی است؟...

 

مادرم به شدت متأثر شد و به من دستور داد که پیکر شهید را به خانه بیاورم.

 

در فاصله‌ای که رفتم شهید را بیاورم، مادرم بالای اطاق را جاجیم و نمد پهن کرد و هر آنچه برای پذیرایی از مهمان داشت، مهیا کرد و بعد این پیکر طیبه را که کفن شده بود در آن جایگاه قرار داد و دو زانو در مقابل شهید نشست و به مانند اینکه دارد با یک فرد زنده صحبت می‌کند - کما اینکه شهدا زنده هستند- با همین حضور و توجه و معرفت شروع به صحبت کردن با شهیدکرد و از ایشان عذرخواهی کرد».

 

 

ـــــــــــــــ

خاطره‌ای که خواندید، روایت سردار سید محمد باقرزاده است که 23 اردیبهشت 81 در سالروز اربعین حضرت سیدالشهداء علیه السلام از شبکه سوم سیما پخش شد

فراموش شدگان تا ابد ماندنی . . . !

چندیست جان به حجم تنت جا نمی شود
هِی سرفه می کنی نفست وا نمی شود

 

بر گُر گرفتن تو نسیمی بر آتش است
اکسیژنی که در نفست جا نمی شود

 

گرگی گرسنه در ریه ات زوزه می کشد
تعبیر خواب گرگ به رویا نمی شود

 

دکتر که عکس های تو را دیده بود گفت :
این زخم کهنه است ؛ مداوا نمی شود

 

در شهر مدتیست که در پیش پای تو
دیگر به احترام، کسی پا نمی شود

 

این پرده های کرکره چون پلک پنجره
چندیست سمت آمدنت وا نمی شود

 

طعنه زده به دختر تو همکلاسی اش :
این سرفه ها برای تو بابا نمی شود

 

امواج سینه ی تو به من یاد داده است
دریا بدون موج که دریا نمی شود

 

دریای بیقرار! تو اسطوره نیستی!!
اسطوره با مبالغه افسانه می شود

 

جایی که عقل مانع پرواز آدمی ست
عاقل تر آن کسی ست که دیوانه می شود

 

پروانه از شراره ی آتش به هیچ وجه
"پروا" نکرده است که پروانه می شود

 

من با تو سوختم که بدانم چه می کشی
« احساس سوختن به تماشا نمی شود»

 

اصغر عظیمی مهر

 

 

 

چیزی شبیه ماجرای کوچه ی بنی هاشم . . . !

این روزها که خبرهای متفاوتی از جنایت وهابی‌ها در کشورهای مختلف به گوش می‌رسد، آشنا شدن با برخی ویژگی‌های این قوم خالی از لطف نیست. مخصوصاً اگر این آشنایی در قالب خواندن برشی از زندگی یک مولوی وهابی باشد که البته حالا یک شیعه تمام عیار است.

 «سلمان حدادی» یک مولوی وهابی بود؛ کسی که خودش می‌گوید بین 500 تا 1000 فرد سنی مذهب را وهابی کرده است. اما یک بار نشستن در مجلس عزای سیدالشهدا(ع) کار را بجایی می‌رساند که همان مبلغ وهابی شیعه شود و در این مسیر سختی‌هایی ببیند که تحمل یکی از آنها برای ما قابل تصور نیست. خواندن زندگینامه سلمان حدادی را از دست ندهید.